یکی از آفات مهم درختان میوه هسته دار مانند هلو و گوجه است. علاوه بر این ازگیاهان زراعی یک ساله مانند باقلا، گوجه فرنگی، سیب زمینی، چغندرقند و علف های هرز نیز تغذیه می نماید. این شته ها با استفاده از خرطوم باریک خود به بافت بین سلولی گیاه نفوذ کرده و مقدار زیادی از شیره آوند آبکش را مصرف می کند، که این امر باعث ایجاد خسارات زیادی برای گیاهان میزبان می شود.
خسارت اصلی شته مربوط به پوره‌ها و شته‌های ماده‌ی بی‌بال هست که با تغذیه از شیره گیاهی برگ‌های جوان و سرشاخه‌های تازه تشکیل‌شده باعث ریزش برگ‌ها، شکوفه‌ها و میوه چه‌ها می‌شوند. برگ‌های آلوده به شته‌ها زرد و دچار پیچ‌خوردگی می‌شوند و این برگ‌ها دیگر قادر به فتوسنتز نمی‌باشند. شته‌ها همچنین در تراکم‌های بالا موجب تنش آب، پژمردگی و کاهش سرعت رشد گیاه می‌شوند. طولانی شدن مدت آلودگی با شته‌ها باعث کاهش قابل‌توجهی در عملکرد کمی و کیفی محصولات می‌شود. علاوه بر خسارت مستقیم، شته‌ها به‌طور غیرمستقیم نیز به گیاهان خسارت می‌زنند، شته‌ها با ترشح عسلک موجب تجمع مورچه‌ها و گردوغبار و ترغیب رشد قارچ‌ها و کپک‌ها روی برگ گیاهان می‌شوند که روی رشد و کیفیت محصول تأثیر می‌گذارد. همچنین شته‌ها یکی از ناقلین عمده برای انتقال ویروس‌های گیاهی هستند. طبق تحقیقات انجام‌شده شته‌ها قادر به انتقال ۷۸ ویروس گیاهی مختلف (ازجمله ویروس‌های پیچیدگی برگ سیب‌زمینی، ویروس Y سیب‌زمینی، ویروس موزاییک خیار، ویروس اچ توتون و… ) هستند.
- کنترل طبیعی: بارندگی‌های شدید باعث نابودی شته‌های بالدار و همچنین شسته شدن پوره‌ها و افراد بی‌بال از روی گیاهان میزبان شده. سرمای زودرس نیز تولیدمثل حشرات ماده را کاهش می‌دهد. - کنترل زراعی: کشاورزان معمولاً با انجام اقدامات زراعی مؤثر با شته‌ی سبز هلو مبارزه می‌کنند. ازجمله این عملیات زراعی عبارت‌اند از: تنظیم زمان کاشت و برداشت، تنظیم طرح کشت، شخم عمیق و خیش زمستانه، استفاده‌ی مناسب از کودهای زراعی، آبیاری به‌موقع و زهکشی مناسب می‌تواند برای به حداقل رساندن خسارت شته‌ی سبز هلو مورداستفاده قرار گیرد. -کنترل بیولوژیک: استفاده از مواد بیولوژیک نقش مؤثری در کنترل جمعیت شته‌ها دارد و همچنین موجب حفاظت از محیط‌زیست و کشاورزی پایدار می‌شود. تنظیم‌کننده‌های رشد حشرات مانند دیفلوبنزرون، کلروبنزرون و سموم دفع آفات با پایه‌ی گیاهی مانند نیکوتین و آزاداریختین و پالیزین تعداد شته سبز هلو و خسارت ناشی از آن‌ها را کاهش می‌دهد. فرومون‌های مصنوعی حشرات یا ترکیبات سیگنال القایی در زمینه‌ی کنترل آفات و جذب دشمنان طبیعی نتایج مؤثری داشته است. فرومون β-farnesene(EβF) E- یا فرومون هشداردهنده، می‌تواند در تغذیه‌ی شته و همچنین در جذب انواع دشمنان طبیعی شته دخالت داشته باشد. کفشدوزک‌ها مخصوصاً کفشدوزک هفت نقطه‌ای، لاروهای مگس سیرفیده، زنبورهای پارازیت و بعضی از قارچ‌های بیماری‌زا، دشمنان طبیعی شته‌ها هستند. مشکلات در مورداستفاده از کنترل‌کننده‌های طبیعی عبارت‌اند از زادوولد سریع شته‌ی سبز هلو، دوره‌ی رشد و نمو کوتاه شته، پخش و گسترش بالای شته که باعث می‌شود حشرات طبیعی قادر به رقابت با شته‌ها نباشند.
برای مبارزه شیمیایی سموم زیر توصیه می گردد: - مالاتیون (EC 57%) به میزان 2 در هزار - پیریمیکارب (WP 50%) به میزان نیم در هزار - پیریمیکارب (DF 50%) به میزان نیم در هزار -هپتفوس (EC 50%) به میزان 1 در هزار -تیومتون (EC 25%) میزان یک در هزار * برای شته هایی که ایجاد پیچیدگی می کنند بایستی از سموم سیستمیک استفاده شود. مبارزه پیش بهاره با یکی از سموم فسفره تماسی ترجیحا سموم پردوام در اوایل فصل و سموم کم دوام در اواخر فصل مصرف شوند.
